Zeus ve Şeytan
İnsanlık tarihi hep dualite üzerinden şekillenmiştir: Biz iyi, onlar kötü; biz aydın, onlar karanlık; biz merhametli, onlar tiran... Örnekler uzar gider. Geniş çapta bakarsak evrende de aslında benzer bir düzen vardır, madalyonun hep öteki bir yüzü de vardır; gece ile gündüz, yaşam ile ölüm, sıcak ile soğuk. Bunlar Yin ile Yang kavramıyla bağlantılı şeyler, fakat ana konumuz Taoizm değil. Sanılanın aksine gelişim tekillikten değil, dualiteden gelir. Çoğu 'modern' dinde -ki bunlara Tasavvuf ve Budizm de dahil- tekilliğe dönmek söz konusudur. Tasavvufçular fenafillah yaşamak ister, Budistler nirvana'ya erişmek ister; amaç ise geldiğimiz noktaya, yani ana kaynağa dönmektir. Fakat etrafa bir göz atarsanız, doğanın buna gayet aykırı davrandığını görürsünüz; A canlısını dünyanın çeşitli yönlerine dağıtın, 10 milyon yıl sonra döndüğünüzde A canlısının zibilyon çeşit farklı canlıya atalık etmeye başladığını görürsünüz. Doğa sürekli olarak birden iki çıkarır, böylece yaratılış çeşit...